Yaşar Kemal

1923 yılında başlayıp 2015 yılında son bulan bir yolculuk onunkisi aslında son demek çokta doğru olmaz fani hayattan ebedi hayata geçiş daha doğru olsa gerek.
Acı haber tez duyulur derler, öylede oldu günümüzün imkânları sayesinde dakikalar hatta saniyeler içinde tüm dünya büyük ustanın acı haberiyle sarsıldı.
O’nu tanıyan tanımayan birçok insan sosyal medyada hakkında yazılar paylaştı kopyalaya yapıştır mantığı ile aynı haber onlarca kez servis edildi.
Siyasiler ülkenin önde gelenleri bizlerle anılarını paylaştılar, hayatlarından kesitler anlattılar.
Cumhuriyet ile aynı yaşta olan hayatına birçok acıyı, yoklukları, yoksullukları sığdıran ülkesinde hep bir kesim tarafından sevilmeyen hor görülen bir değeri daha yitirdik, ardından ne yazsanız onu ne kadar met etseniz artık boş, giden gitmiştir.
Çukurovalı olmaktan hep gurur duydum O ve onun gibi birçok değer çıktı o topraklardan biz bir, bir yitirdik bu değerleri yaşarken anlamadık anlayamadık…
Büyük ustaya kendi şiiriyle veda etmek istiyorum
O’nu anlıyorum demeyin bana…
ANLIYORUM DEME BANA
Anlıyorum deme bana
Anlayabilir misin hissettiklerimi
Bakabilir misin hayata benim gözlerimden
Sığdırabilir misin otuz iki seneyi beş dakikaya
Çözebilir misin beynimin gizemini
Silebilir misin unutmak istediklerimi
Senin için yanlış olan değer yargılarımı
Değiştirebilir misin anlayacağın şekilde
Bir gülüşün kıymetini bilebilir misin
Sevgilimin dudaklarındaki
Ruhumda kopan fırtınaları
Canlandırabilir misin hayalinde
Yaşayabilir misin aynı acı ve üzüntülerimi
Delice düşlerimi sorgulayabilir misin içinde
Boşuna anlıyorum deme bana
İç içe yaşadığım bunca seneye rağmen
Kendimi ben bile anlayamadım daha
Yolun açık olsun usta Mekânın cennet olsun…